Recenzja: Kristin Cast & P. C. Cast – Dom Nocy – Wybrana

Kolejna części historii o Domu Nocy i niezwykłej adeptce.

„Do Domu Nocy zakradły się ciemne moce i żądza krwi, a szkolne przygody dorastającej wampirki Zoey Redbird stają się coraz bardziej tajemnicze. Ci, którzy wydawali się przyjaciółmi, okazują się wrogami, a zaprzysięgli wrogowie... stają się przyjaciółmi. Odwaga Zoey zostaje wystawiona na większą próbę niż kiedykolwiek przedtem. Przed nią nie lada wyzwanie. Wie, że tylko ona z pomocą przyjaciół może uratować Stevie Rea, która przeistoczyła się w nieumarłą. Wszystko co odkryje, musi być zachowane w tajemnicy przed resztą mieszkańców Domu Nocy, w którym zaufanie stało się towarem deficytowym.”

Trzecia część w pewnym stopniu jest równie przegadana, co pierwsza, co wcale nie jest złe. Przynajmniej mi całkiem odpowiada taki tok wydarzeń i styl pisania autorek. Naprawdę przyjemnie się to czyta, co nie zmienia faktu, że znów mamy przypomnienia wydarzeń z poprzednich części, jest ich, co prawda mniej niż w drugiej części, ale nadal są równie irytujące. To tak jakby autorki zakładały, że czytelnik ma sklerozę. Kolejnym irytującym wątkiem jest romans, albo raczej niezdecydowanie i głupota głównej bohaterki. Tak ogólnie Zoey jest dobrze napisaną postacią i całkiem ją polubiłam, tylko głupieje na widok (hetero) mężczyzny (choć w sumie w realu też zdarzają się takie przypadki). Szkoda, że nie wróciliśmy i w tym aspekcie do pierwszej części, w której watek romantyczny był całkiem spoko poprowadzony. Zakończenie tego czworokąta jest przewidywalne, nudne, ale i w jakiś sposób satysfakcjonujące. Nie wiem czy to kwestia tego, że jest dość przyziemne czy po prostu cieszy mnie fakt, że w końcu się skończyło. A przynajmniej mam nadzieję, że w kolejnej części skupimy się bardziej na głównym wątku serii, który jest całkiem w porządku. Nie jest idealny, wiele rzeczy jest przewidywalnych, ale w jakimś części również konsekwentnych. Choć sama końcowa konfrontacja Zoey z Neferet jest głupkowata, tak kierunek, w jakim zmierzamy interesujący i jeżeli sprawy sercowe zejdą na dalszy plan (jak w pierwszej części) seria może podskoczyć w mojej ocenie.

„Wybrana” jest przyzwoitą kontynuacją serii. Nie zawodzi, ale też nie zachwyca, choć zdecydowanie ma najlepszą okładkę.

Ocena: 5/10