Recenzja: Cassandry Clare – Dary Anioła – Miasto popiołów

Kolejna część przygód Nocnych Łowców …

„Clary Fray chciałaby, żeby jej życie znowu stało się normalne. Ale czy cokolwiek może takie być, skoro dziewczyna jest Nocnym Łowcą zabijającym demony, jej matka została magicznie wprowadzona w stan śpiączki, a ona sama nagle zaczyna widzieć mieszkańców Podziemnego Świata – wilkołaki, wampiry, wróżki…”

Nie mogę nie zacząć od pochwały dla autorki, za to, że kolejna część była napisana w podobnym stylu i z równą lekkością, co pierwsza. Ten duży plus niestety niszczy jej przewidywalność. Akcja toczy się standardowym rytmem dla młodzieżowej fantastyki. Dochodzi do niepełnego zwycięstwa i kryzysu w miłości. Osobie, takiej jak ja, która przeczytała już z tysiąc książek tego typu, zaczyna się to nudzić.

Główna bohaterka Clary znów zostaje wciągnięta w wir wydarzeń, w których niekoniecznie chce uczestniczyć. Jednak jakaś jej część chce walczyć. W końcu w jej żyłach płynie krew Nefilim, a dokładnie Valentina. Tak samo jak u Jaca. Więź, jaka łączy Clary z Jace, nie podoba się żadnemu z nich, jednak postanawiają się poddać. Wydaję się to bezcelowe, ale nie ja ustalam reguły. Pojawia się również wątek Aleca z Magnusem. Z początku byłam zawiedziona, że nie będę mogła wczuć się w postać kobiecą, która rozkocha w sobie serce Bane’a (muszę ją sama wymyślić i podstawić w mojej wersji tej książki). Jednak ich ‘miłość’ jest prowadzona w dość spokojny i choć przewidywalny, to ciekawy sposób. W końcu Magnus niezaprzeczalnie jest moim ulubieńcem, więc to trochę go faworyzuję. Skradł moje serce swoim dość nietuzinkowym zachowaniem i samym wyglądem. Jak można nie zakochać się w jego kocich oczach?! Dlatego też boję się obejrzeć ekranizację tej książki. Obawiam się, że zniszczy ona powstały w mojej głowie obraz czarownika. Ciekawym dodatkiem jest możliwość poznania świata ferie. Dzieci demonów i aniołów, są bardzo dobrze ucharakteryzowane i przyciągają uwagę. Mają nietypowy piękny wygląd, mówią półsłówkami i własne prawa, których trzeba przestrzegać, gdy się wyjdzie na ich terytorium. Królowa  jest zachwycająca i przerażająca za razem.

Drugi tom „Darów Anioła” pozostawia po sobie niedosyt, który zaspokoić może tylko sięgnięcie po kolejną część. I choć jest to dość typowa młodzieżówka to ma w sobie coś fajnego.

Ocena: 5/10