Recenzja: Becca Fitzpatrick – Crescendo

Druga część historii stworzonej, przez Becca, niestety nie urzekła mnie w najmniejszym stopniu. Choć na początku byłam optymistycznie do niej nastawiona, gdyż poprzednia część była całkiem ciekawa.

„Kiedy nie wiesz, komu wierzyć, ufaj tylko sobie. Patch to wielka miłość Nory. To także jej Anioł Stróż. On uratował jej życie, ona wyrwała go z otchłani potępionych. Są sobie przeznaczeni. Jednak Patch wydaje się zamieszany w niewyjaśnioną śmierć ojca Nory. Dziewczynie grozi śmiertelne niebezpieczeństwo… Tajemnice budzą niepokój, niepewność przeradza się w strach.”

No, ale cóż mogę poradzić, że typowość romansów i kłótni ukochanych jest dla mnie zbyt przewidywalna. No, bo ile razy można czytać książkę, w której, w drugiej części para się rozstaje, i to z tak idiotycznych powodów. Przyznajcie sami, że to robi się nudne.

Przejdźmy może do historii z przeszłości, gdyż tak jak poprzednio książka rozpoczyna się prologiem – i to odległym. Wiąże się on z reszta książki, choć tak naprawdę wiele nie wyjaśnia, a wręcz pozostawia więcej pytań na temat przeszłości głównej bohaterki. Przypuszczam, że to będzie się tak ciągło do ostatniej części, w której nagle pojawi się osoba, która opowie Norze o przeszłości. Zobaczymy czy zgadłam już niedługo, jak dorwę kolejne części.

Podsumowując „Crescendo” nie porywało mojego serca i prawdę powiedziawszy czytałam go, żeby po prostu przeczytać.

Ocena: 2/10