Recenzja: Laurell K. Hamilton – Pocałunek ciemności

Tą książkę trzeba uznać za fantastykę w równym stopniu, co za erotyk. Magia, intrygi oraz sex – to trzy słowa najlepiej ją opisujące. I o dziwo jest to intrygujące połączenie.

„Nazywam się Meredith Gentry, ale rzecz jasna, nie jest to moje prawdziwe nazwisko. Nie odważę się go wyszeptać nawet po zmroku, z obawy, że może dotrzeć – niesione na skrzydłach wiatru – do uszu mojej ciotki, Królowej Powietrza i Ciemności. To ona zaprzysięgła moją śmierć. Zbiegłam z Dworu Faerie trzy lata temu i od tej pory się ukrywam. Jako Merry Gentry pracuję w Agencji Detektywistycznej Greya, zajmującej się zjawiskami paranormalnymi oraz magią i tu mogę wykorzystać swoje nadprzyrodzone zdolności. Byłam bardzo ostrożna – do czasu. Cienie znalazły mnie i chcą zabrać do domu. Ucieczka dobiegła końca. Walka jednak dopiero się rozpoczyna…”

Z początku sądziłam, że będzie to typowy kryminał – a Merry ‘magicznym’ detektywem łapiącym złoczyńców z ‘złą’ przeszłością – okazało się, że jest o wiele lepiej niż przypuszczałam. Nieczystej krwi księżniczka sidle to nasza główna bohaterka, która otrzymuje od swojej ciotki Królowej Powietrza i Ciemności propozycje nie do odrzucenia. I to dosłownie. Jeżeli się nie zgodzi umrze. A warunki nie są wcale takie złe, a wręcz przeciwnie, są piękne i kuszące. Mieszanka magii i namiętności to połączenie idealne. Choć sama akcja nie rozwija się zbyt dynamicznie, to otoczka i obyczaje nadają opowieści smaczku. Do tego poznajemy bohaterów (głównie mężczyzn), których wygląd zaskakuje i zachwyca jednocześnie. Są niepowtarzalni i nietypowi. Zielonowłosy Galen, jednooki Rhys, Sholto z mackami, srebrny Mróz, Roane – foka, różowy Pasco czy czarny jak noc Doyle. Ten ostatni stał się moim ulubieńcem. Nie po raz pierwszy ‘przywiązuję’ się do mrocznego (w tym wypadku zarówno w znaczeniu przenośnym jak i dosłownym) i tajemniczego mężczyzny. Chociaż względów żadnego z nich bym nie odrzuciła. Każdy wydaje się być doskonały w swej niedoskonałości.

Czyta się to naprawdę lekko, choć momentami fabuła stoi w miejscu, a zakończenie (zbyt ogólnikowe) pozostawia niedosyt. Mimo to naprawdę polecam przeczytać tą książkę.

Ocena: 8/10