Recenzja: Lucy Maud Montgomery – Ania z Zielonego Wzgórza

Książka, której chyba nikomu nie muszę przedstawiać, ale jednak to zrobię, gdyby trafiła się jednak osoba nieznająca tego klasyka.

„Gdy Maryla i Mateusz Cuthbertowie decydują się przygarnąć chłopca z sierocińca, nie mają pojęcia, że od tej pory ich życie wypełnią niespodzianki. Zaczyna się od tego, że na Zielone Wzgórze w Avonlea przybywa nie chłopiec, lecz jedenastoletnia rudowłosa dziewczynka. Ania to osóbka o nieprzeciętnym temperamencie i wybujałej fantazji. Jej obecność wywróci życie mieszkańców Avonlea do góry nogami, a Zielone Wzgórze nie będzie takie jak dawniej… Czy Ania znajdzie w Avonlea spełnienie swych marzeń? A może czeka na nią coś więcej?”

Przygody Ani czyta się naprawdę przyjemnie. Dziewczynka ma niewątpliwie wybujałą wyobraźnię, przez co nie da się jej nie lubić – zwłaszcza, gdy samemu lubi się marzyć. Choć przez to, że jest tak rozgadana, faktycznie można czuć się z nią jak po przejażdżce karuzelą – jak to określił Mateusz. Historia Ani momentami śmieszy, gdy wpada w tarapaty np. w szkole, jak i również wywołuje łzy, choćby jej dzieciństwo czy zakończenie książki. Pokazuje, że przyjaźń i miłość jest największym skarbem na świecie.

Autorka potrafi zaczarować nas Zielonym Wzgórzem, które wydaje się być rajem na ziemi. Książka, choć prosta i lekka ma w sobie coś niezwykłego.

Ocena: 7/10