Recenzja: Kerstin Gier – Trylogia czasu – Czerwień rubinu

Zabrałam się za czytanie kolejnej trylogii. Tym razem jest to połączenie romansu z science fiction - ewentualnie elementami historycznymi, choć nie wielkiej ilości. 

„Gwendolyn ma szesnaście lat, dwoje rodzeństwa, oddana przyjaciółkę w klasie i lekko dziwaczna rodzinę. Z dnia na dzień dowiaduje się, że jest obdarzona genem podróży w czasie. Drugim podróżnikiem jest niejaki Gideon – bezczelny, arogancki, choć bosko przystojny młodzian, który tajną misję najchętniej zachowałby wyłącznie dla siebie. Ale bez Gwendolyn nie uda mu się misji wypełnić... Podróże w czasie, niebezpieczeństwa czyhające w najmniej spodziewanym momencie, miłość, która nie zna granic czasu... ta książka cię pochłonie. Dla ciebie również czas przestanie mieć znaczenie.”

Jak mówi nam opis, nasza główna bohaterka ma ciekawą rodzinkę: wredną ciotkę Ariste, przemądrzałą kuzynkę i ciotkę Maddy, która miewa dziwne wizje. A nasza Gwendolyn nie jest tak zwyczajna jak nam się na początku wydawało. To dość popularny już schemat, jednak otoczony całkiem ciekawą teorią podróży w czasie. Jak dotąd nie spotkałam się z podobną książką, więc plus za sam pomysł. Historia, albo raczej teoria, podróży w czasie została dokładnie przemyślana. Autorka przedstawia nam całe drzewa genealogiczne, wiersze, przepowiednie itp. Do tego poznajemy (chyba) prawdziwe zwyczaje, ubiory czy miejsca z dawnych lat. To wszystko, tworzy bardzo fajny klimat powieści. Jedyną rzeczą, która kuleje w tej książce to główni bohaterowie. Nie wiem, dlaczego, ale w większości młodzieżowych książek dziewczyna jest ciekawska i naiwna, a chłopak jest przystojny i arogancki. To taki standard, który mnie drażni i nudzi, bo za każdym razem wiem jak to się skończy. I tutaj było tak samo – niestety. Na całe szczęście są jeszcze inni bohaterowie. Chociażby ‘niesławna’ para Lucy i Paul, których historia niezwykle mnie ciekawi, czy mroczny Hrabia De Saint Germain. Moim ulubieńcem jak na razie jest Miro Rakoczy. Jego postać strasznie mnie intryguje. Wydaje mi się on nawet mroczniejszy i ciekawszy od wspomnianego wcześniej hrabiego. Jestem, więc ciekawa jak autorka poprowadzi dalej jego wątek, jak i całej reszty bohaterów.

Książka została napisana prostym językiem, przez co pochłonęłam ją błyskawicznie. Całkiem ciekawa fabuła i co ważniejsze oryginalny pomysł daje nam dobrą, choć nie idelaną książkę wartą przeczytania.

Ocena: 7/10