Recenzja: Kelsey Hartwell – 11 papierowych serc

Popularna młodzieżówka zachwyca konceptem, ale nie samą treścią.

„Rok temu: Życie Elli było idealne. Miała cudownych przyjaciół i niesamowitego chłopaka. Wszystko się zmieniło w momencie wypadku samochodowego. Kiedy Ella obudziła się w szpitalu, nie pamiętała ani tragicznego wydarzenia, ani tygodni przed nim. Nie rozumiała też, dlaczego zerwała ze swoim chłopakiem. Teraz: Ella zaczyna otrzymywać papierowe serca od tajemniczego wielbiciela. Ten wie o niej zadziwiająco dużo. Serca zawierają wskazówki mające pomóc dziewczynie przypomnieć sobie życie przed wypadkiem. I zabiorą ją w podróż, której nigdy sobie nie wyobrażała. Podążanie za papierowymi sercami jest najbardziej spontaniczną rzeczą, jaką Ella kiedykolwiek zrobiła… Ale czy znajdzie odpowiedzi na dręczące ją pytania?”

Początek „11 papierowych serc” ukazuje główną bohaterkę jako członkinię wrednych dziewczyn. Nie zachęca to do czytania, choć w kolejnych rozdziałach autorka próbuje nas przekonać, że koleżanki nie są takie złe (bywały pomocne, miłe i poprawiały bohaterce humor bla bla bla). Pokazuje to też największy problem tej książki – wszystko jest nam opowiadane a nie pokazywane. Dopiero na 56 stronie zaczyna się realna fabuła – poszukiwanie papierowych serc. Następnie poznajemy chłopaka z biblioteki (Andy), jest uroczy i szczerze olałabym dla niego te papierowe serca.  Dostajemy też (jedną) naprawdę zabawną scenę pomyłki (książki) w bibliotece. Niestety nasza główna bohaterka jest idiotką i kiedy już robi się uroczo musi to spierniczyć i pisać z byłym a potem jest zdziwiona, że czuje się zazdrosna, choć sama gra na dwa fronty. Historia jako całość jest całkiem urocza. Koncept papierowych serc jest naprawdę fajny, czyta się przyjemnie, tylko momentami książka jest okrutnie przegadana. Pojawia się mnóstwo niepotrzebnych opisów prozaicznych czynności np. szukania stroju, pisania w notatniku czy kolacji z rodziną (autorce nie chciało się nawet wymyślić żartu opowiadanego przez ojca). Spodziewałam się czegoś więcej po tej historii. Samo zakończenie też jest bardzo skrótowe przez co nie wywołuje żadnych emocji – niewykorzystany potencjał.

„11 papierowych serc” muszę określić mianem rozczarowania.

Ocena: 4/10

Recenzja: Holly Jackson – Przewodnik po zbrodni według grzecznej dziewczynki

W końcu zabrałam się za przeczytanie tej popularnej młodzieżówki z wątkiem kryminalnym, która zyskała niemałą sławę na TikToku i żałuję... że nie zrobiłam tego wcześniej.

„Sprawa zamknięta. Pięć lat temu siedemnastoletnia Andie Bell została zamordowana przez Sala Singha. Policja wie, że on jest mordercą. Wszyscy wiedzą. 

Jednak Pippa Fitz-Amobi nie jest tego taka pewna. Nastolatka zbyt dobrze zna sekrety, jakie skrywa społeczność niewielkiego miasteczka na angielskiej prowincji. Kiedy zaczyna prowadzić własne śledztwo, ktoś za wszelką cenę próbuje jej w tym przeszkodzić. Tymczasem na jaw wychodzą kolejne mroczne tajemnice, a prawdziwy morderca być może wciąż chodzi ulicami Little Kilton. Czy Pip zdoła rozwiązać zagadkę zbrodni sprzed lat?”

Nigdy nie byłam fanką kryminałów, thrillerów czy innych gatunków grozy, więc sięgając po tą książkę byłam lekko sceptyczna. Stwierdziłam, że sprawdzę w czym tkwi jej popularność, nawet jeśli to nie do końca mój klimat. I jakież było moje zdziwienie gdy przy setnej stronie się wciągnęłam. Naprawdę nie spodziewałam się, że „Przewodnik po zbrodni według grzecznej dziewczynki” zaintryguje mnie do tego stopnia, że ostatnią część (książka podzielona jest na 3 części) pochłonę z szeroko otwartymi oczami. To co tam się dzieje, ilość powiązań między postaciami i wydarzeniami jest fenomenalna… jakby… Holly Jackson nie dość, że tworzy takie zawiłości, że głowa mała to jeszcze pisze z taką lekkością, że nie wierzę, że to jest młodzieżówka. Ta książka śmieje się w twarz kryminałom dla dorosłych.

„Przewodnik po zbrodni według grzecznej dziewczynki” to fenomenalna młodzieżówka, z ciekawą narracją i zarąbistą główną bohaterką (Pippą). Bawiłam się wyśmienicie i planuję zamówić kolejne części.

Ocena: 9/10